Kerstvertelling door een ongelovige.
Mensen die mij kennen weten dat ik een godloochenaar ben, ja zelfs een atheïst. Dus kom bij mij niet zeuren over Chanoeka- en kerstverhalen, ik geloof sinds mijn prille jeugd niet meer in sprookjes en sagen.
Maaarrr… Dit gezegd hebbend wil ik vertellen wat mij op 1ste kerstdag is overkomen: Van ons huuske in Harfsen rijden we via Eefde naar mijn schoonmoeder, die in de buurt van Arnhem woont, om daar met de familie het kerstdiner te verorberen. Niet vanwege religieuze sentimenten, maar omdat het er zo gezellig is. Afijn, we rijden langs een weiland waarin zo’n 30 schapen staan. Ellen ziet dat een schaap is omgevallen – ze ligt half op de rug, half op de zijde. Op school hebben wij geleerd dat schapen niet uit zichzelf overeind kunnen komen, zodat ze uiteindelijk zullen sterven. Hopelijk zijn we niet te laat. Snel de auto gestopt een eind verder gerend – er is een brede sloot – zodat ik over een dam naar het weiland kan komen. Er is een gazen afrastering waar stroom op staat. Jammer dan; ik moet dat arme schaap redden. Dan maar een schokje. Gaas omver en op naar de ooi in nood. Ik was eerlijk gezegd bang dat ze misschien al dood is, maar zie plotseling beweging en wil haar optillen zodat ze weer op d’r eigen poten kan staan. Dan zie ik aan de achterzijde twee piepkleine hoefjes uitsteken. Het schaap is in barensweeën. Omdat, zo zie ik, een van de mini-pootjes een beetje scheef staat begrijp ik onmiddellijk het probleem. Voorzichtig trek ik aan de hoefjes, draai het ‘verkeerde’ pootje een beetje en langzaam – héél langzaam - komt een lammetje uit het lichaam van de moeder. Warm en vettig. Ik leg het bewegingsloze diertje op de grond. Dood? Ik wil naar de moeder om vliezen en placenta te verwijderen. Ellen roept vanaf de overkant van de sloot dat het lammetje beweegt. Het leeft. Tranen in mijn ogen van blijdschap; Ik heb een lammetje ter wereld geholpen. Wat een fantastisch gevoel, jongens. Wat een mooi moment in mijn leven. Gelukkig komt de boer aangereden – hij is door buren gewaarschuwd dat er iets aan de hand is. Hij brengt moederschaap naar het lammetje, die het natte wezentje gaat drooglikken. De vader komt even kijken, hij snuffelt aan zijn zoontje – de boer heeft verteld dat het een rammetje is. Vervolgens komen alle schapen in een halve cirkel om moeder en zoon staan. De boer vraagt mijn voornaam en zegt het lammetje naar mij te vernoemen. Dat mijn schoenen en paasbeste kostuum onder de modder en schapenpoep zitten is uiteraard geen probleem.
Eerste kerstdag 2016 is een van de mooiste dagen in mijn leven.
beeld: Ellen van Diek
